در حکمت ۸۰ نهج‌البلاغه می‌خوانیم؛
علم، گمشده‌ای مشترک برای همه انسان‌ها
امام علی «ع» در این حکمت علم را «گمشده مؤمن» معرفی کرده و تأکید می‌کند که دانش، ارزش ذاتی دارد و باید آن را دریافت، حتی اگر از زبان منافق یا فردی فاسد بیان شود.
در حکمت ۷۶ نهج‌البلاغه می‌خوانیم؛
آغاز هر کار، سرنوشت آن را تعیین می‌کند
امام علی علیه‌السلام می‌فرماید: هنگام تردید در کارها، پایان را بر اساس آغاز بسنجید و این آموزه، راهنمایی عملی برای مدیران و رهروان مسیر حق است.
در حکمت ۷۵ نهج‌البلاغه می‌خوانیم؛
دنیا گذرا است؛ آخرت ماندگار
عمر انسان همچون سایه‌ای در حال گذر است؛ هر لحظه کاسته می‌شود و بازگشتی ندارد. این سرمایه بزرگ، خواه بخواهیم و خواه نه در مسیر فناست و تنها آخرت است که سرای ماندگار خواهد بود.
در حکمت ۷۴ نهج‌البلاغه می‌خوانیم؛
هر نفس گامی به‌سوی سرآمد زندگی است
امام علی علیه‌السلام در این کلام کوتاه و بیدارکننده اشاره به پایان تدریجی عمر انسان کرده می‌فرماید: نفس‌های انسان گام‌های او به‌سوی سرآمد زندگی و مرگ است.
در حکمت ۷۳ نهج‌البلاغه می‌خوانیم؛
اصول رهبری و تعلیم از نگاه امام علی
امام علی علیه‌السلام می‌فرماید: کسی که خود را در مقام پیشوایی و امامت بر مردم قرار می‌دهد باید پیش از آنکه به تعلیم دیگران می‌پردازد به تعلیم خویش بپردازد.
در حکمت ۷۲ نهج‌البلاغه می‌خوانیم؛
زمان می‌گذرد، آرزو می‌ماند؛ امروز را غنیمت شمار
امام علی «ع» هشدار می‌دهد: «گذر زمان بدن‌ها را فرسوده و آرزوها را تازه می‌سازد؛ مرگ نزدیک می‌شود؛ اما خواسته‌ها دورتر و یادآور می‌شود که دلبستگی به دنیا، چه به دست آید و چه نیاید، جز رنج و خستگی به همراه ندارد.»
